آن‌ها دلشان را برای آقا باخته‌اند

 زیارت امام رضا (ع) مملو از خاطرات ریز و درشتی است که از ابتدای کودکی تا امروز، همراه من است. پدر و مادرم عشق زندگی‌شان این بود که تابستان از راه برسد و ما تعطیل باشیم و در مناسبتی زیبا راهی مشهد شویم تا به قول خودشان روزهای بودن در کنار امام هشتم (ع) پر از انرژی و روحیه شویم و برگردیم.

کودکی‌هایم دربجنورد (باب الرضا  )گذشت، اما زیارت رفتن یک رویه ثابت در زندگی همه ما بود و البته امروز هم که  20سال دارم، آرامش را تنها متعلق به بهشتی‌ترین نقطه ایران عزیز، یعنی حرم امام رضا(ع) می‌دانم.

یکی از شوق‌های کودکی‌ام در هنگام زیارت، دیدن کبوترهای حرم بود. گوشه‌ای می‌نشستم و با چشم‌هایم پرواز آنها را دنبال می‌کردم که به صورت گروهی از نقطه‌ای بلند می‌شدند و پرواز را تا نقطه‌ای دیگر از حرم ادامه می‌دادند.

همیشه فکر می‌کردم که این کبوترها چه رازی با امام هشتم(ع) دارند، فکر می‌کردم چه حرف‌هایی که میان این پرنده‌های نازنین و امام رضا(ع) رد و بدل نمی‌شود. هنوز هم این حس و حال را دارم و اعتقادم بر این است که آنها متفاوت‌تر از همه زائران حرم هستند؛ آنها دلشان را برای آقا باخته‌اند. 

تقدیم به خورشید خراسان 

وضعیت حجاب در دانشگاه ها امنیت روانی دانشجویان را برهم می زند

سالیان متمادی است که مقوله پوشش و حجاب به عنوان یک دغدغه مهم و اساسی، ذهن مسئولین کشور را به خود مشغول نموده است و هر کدام از دولت ها با رویکرد خاص خود سعی نموده اند این دغدغه را رفع نمایند. لیکن آنچه امروز در سطح جامعه شاهدیم این است که متاسفانه موضوع بد حجابی به عنوان یک معضل، بروز و ظهور جدیدی پیدا نموده و فرهنگ دینی و ملی ما را به چالش جدی می کشد. این مشکل در دانشگاه ها به عنوان جایگاهی برای حضور و تجلی نسل جوان بیشتر خود را نشان می دهد زیرا می تواند کارکرد اصلی دانشگاه در تولید علم را با چالش جدی مواجه نماید.

بعد از انقلاب شاید هیچ کس فکر نمی کرد که به این سرعت بی عفتی در جامعه ما رایج شود و طی چند سال این معضل مانند شوکی به جامعه ما تزریق شود که همه در یافتن راه علاج عاجز بمانند.

امروز وضعیت حجاب در دانشگاه های ما بسیار وخیم شده است، البته نمی شود بدحجابی و عدم رعایت اصول اسلامی را به همه دانشجویان نسبت داد اما بی تردید غالبا بدحجابی در دانشگاه های ما حاکم شده است به گونه ای که وضعیت پوشش در سطح جامعه دانشگاهی ما از برخی از کشورهای غربی نیز زننده تر شده است.

قانون و مقرّرات در هر اجتماع و مجموعه‌ای تنظیم‌کننده و نظم‌دهنده افراد آن مجتمع یا مجموعه می‌باشد و هر اجتماعی مبتنی بر هر مذهب و یا ایدئولوژی، متناسب با فرهنگ و رسوم خود با وضع قانون و مقرّرات سعی در رسیدن به ایجاد نظم در میان افراد و دوام ارزش‌های خود دارد.

حتی در ایدئولوژی‌ها و مکاتب غیردینی این وضع قانون با شدّت بیشتر و به نحو سخت‌تر از مکاتب دینی و مذهبی وضع و اجرا می‌شود؛ چرا که به دلیل نبود و یا کمرنگ بودن گزاره‌های دینی در این جوامع، تنظیم‌کنندگان و متصدّیان امر برای جلوگیری از ازهم‌گسیختگی جامعه، قانون و لزوم تبعّیت از آن را جایگزین گزاره های دینی می‌نمایند.

از ابتدای زندگی، افراد با کوچک‌ترین اجتماع پیش روی خود یعنی خانواده در ارتباط هستند و در این محیط متناسب با اوامر و تکالیف والدین و سرپرستان خود عمل می‌نمایند و سپس وارد محیط آموزشی، محیط کار و دیگر اجتماعات می‌گردند که متناسب با هر محیط اختیارات و یا تکالیفی برعهده دارند.

دانشگاه نیز به عنوان محیط و مکان اجتماع دانشجویان فارغ از این موضوع نمی‌باشد. همه دانشگاه‌های دنیا طیّ ضوابطی محدودیت‌ها و قوانین خود را در دانشگاه پیاده می‌کنند.

با مطالعه و پیگیری این ضوابط پی خواهیم برد که حتّی کشورهایی که شعار رهایی و آزادی انسان از قید و بندها را سر می‌دهند و به زعم خود بر گزاره‌های دینی و توحیدی خطّ بطلان کشیده‌اند، باز در عمل با ایجاد مقرّراتی سعی در پیاده‌کردن همان گزاره‌های توحیدی دارند.

بی شک اگر جامعه دانشگاهی ما در این زمینه به صورت جدی وارد نشوند و این فریضه الهی را طبق شرایطی که شرع مقدس معین نموده پیاده و عملی نسازند، معلوم نیست این سیر رو به زوال تا کجا ادامه یابد و این سیل خروشان علاوه بر غیرت و عفت چه چیزهای دیگری را با خود ببرد.

جای خالی افرادی که به صورت جدی در دانشگاه های ما به معضلات و مشکلات رفتاری و پوششی افراد بپردازند واقعا احساس می شود و راهکارهای عملی، هر چند ناچیز هم  که می توان در دانشگاه ها اجرایی ساخت در دستور کار دانشگاه های ما نیست.

اگر به این وضعیت به صورت جدی در دانشگاه ها پرداخته شود بهتر مى توان در حل این معضل در فضای اجتماعى اقدام کرد و ضمن تشویق و ترغیب دانشجویان دانشگاه ها به حفظ شؤونات اسلامى، شاهد محیطى سرشار از پاکى و صفا و اهتمام جدى به رعایت ارزش هاى اسلامى در دانشگاه ها و به تبع آن در جامعه باشیم.

عامل مهمى که ما را در مقابله با این نوع تهاجم فرهنگی کمک می کند، توجه عمیق جامعه و علی الخصوص قشر فرهیخته و دانشگاهی و دانشجویان به انجام فریضه امر به معروف و نهى از منکر است.

فرهنگ سازی پیرامون حجاب در دانشگاه های ما نیازمند آن است که افراد ضرورت های حجاب را بدانند و در مورد فرهنگ عفت و حیا و کارکردهای متعدد فردی و اجتماعی که می تواند در جامعه علمی ما داشته باشد مطالعه کرده و آگاهی های لازم را بدست آورند و مهمتر اینکه اطلاعات کسب نموده را به بهترین و زیباترین شکل ممکن به دیگران انتقال دهند.

با این حال امروز وضعیت پوشش و حجاب در دانشگاه های استان ما در شرایط بحرانی قرار دارد، حال با نزدیکی روز عفاف و حجاب بایستی سعی شود مسئولین فرهنگی استان با نگاهی دقیق تر پیرامون این معضل اجتماعی فکر اساسی را برای حل این تومور فرهنگی انجام دهند.