به اخبار توجهی نمی کرد؛خیل کثیری از اتفاقات را به آب دهان می گرفت اما «برجام» برایش تفاوت داشت.به شهادت نزدیکان،یک خبر داخلی و خارجی را که کوچک ترین ارتباطی به توافق نامه داشته باشد از دست نداده بود و کوهی از اطلاعات آرشیوی داشت.در این حین با انسان هایی مواجه می شد که در رفتار شان روز به روز تجدید نظر می کردند.یک روز در خیمۀ موافقین نان می خوردند و یک روز در صف نماز مخالفین دیده می شدند.هر چند خورده ای به اصلاح نظرات و تصحیح امور نمی گرفت اما حالش از منافقین بهم می خورد؛عوق اش می گرفت و فاصله اش را با چنین افرادی حفظ می کرد.
از قضا شب گذشته تماشاگر مناظره ای شده بود که یک سر آن سردمدار جبهه ی منتقدین بود و طرف دیگر نیز جزو دسته ای به حساب می آمد که چند خط پیش تر صحبتش رفت.
گفت و گو ها به گونه ای پیش می رفت که ناامیدانه به طرفین نگاه می کرد.نه بی انصافی های خرازی و دو رویی اش را بر می تابید و نه حاضر بود که شاهد بخشی از غلو حسین شریعتمداری باشد.به هر دو طرف کم و بیش نقد هایی داشت اما فقط و فقط یک حرف آزارش میداد.«استاندارد دوگانه»
صادق خرازی را پیش تر ها یادش بود که روز انعقاد توافق با صفار هرندی در تلویزیون چونان وانمود می کردند که گویی ماه دو نیم شده و بناست از فردا روسپی ها هم در نرخ مبادله شان تخفیف قائل شوند اما دیشب دقیقا مقابل آن حرف ها را شنید.خرازی متنبه شده بود و به صراحت می گفت که «برجام از اولش هم بنا نبود معجزه ای بکند و راه نجات اقتصاد همان سیاست های مقام معظم رهبری است»!
به اصل صحبتش ایراد نگرفت اما در ذهنش صد فحش و ناسزا ردیف کرد که الان؟الان باید به چنین نتیجه ای برسید؟وقتی که صنعت هسته ای پای چشم آبی های اروپایی ذبح شد به سخنان رهبری رجوع می کنید؟ اوف بر شخصیت دوگانۀ شما.
شریعتمداری هم از نظرش مردود رسید.حرف هایش را می پسندید اما وقتی وی در مقابل بی انصافی های صادق خرازی نسبت به دولت قبل سکوت می کرد و هیچ عکس العملی نشان نمی داد،از چشمش افتاد.
علی ای حال از صدا و سیما انتظار آن را داشت تا ازین دست کار ها بیشتر صورت بگیرد و روز به روز شخصیت دو گانۀ افراد برای مردمِ شب زنده دار شفاف تر شود.
شفافیت را کلا خوش داشت و برای تحقق آن سر و دست می شکست هرچند دیگران به این کار علاقه ای نداشتند.
****
ادامۀ شب را با رمان جدیدش سر کرد و مع الاسف به حال دیگران غصه خورد.
[از مجموعه خاطرات آقای میم سین]
