ذهنی خارجی در لباس یقه سفید

حمایت از تولید ملی شاید کلید واژه ای باشد که در این چند ساله به کرات انرا شنیده باشید. البته ماهم شنیده ایم، منتهی فقط شنیده ایم. وعمل را در قابِ رویایِ به خاک سپرده شده یافتیم. این خود ذکر مصیبت امروز ماست.
گویا مدیران ما همه چیز را در غرب و زرقو برقهایش میبینند تا در عزت و اراده ملی، مصداق این حرف من  روزشمار شعار رهبری برای اقتصاد مقاومتی است. چند سالی میشود که رهبر مملکت از حمایت تولید ملی میگوید. اما ازآن مدیرخوش ذوقی که ایرانیان را توانمند در صنعت آبگوشت بز باش تا قرمه سبزی  میداند بگیرید تا یک معاون سیاسی امنیتی جز، در یک ارگان دولتی که اعتقاد دارد مسئول اجرایی را چه به درک اقتصاد مقاومتی، همه متفق القول هستند که اقتصاد مقاومتی در عمل یعنی کشک.
ولی از حق هم که نگذریم در بحث شعار همگی استادند در حدی که برای اقتصاد مقاومتی شعر میسرایند و اجلاسیه میگیرند و هزینه ها میکنند
البته نه اینکه در عمل هم صفر کیلومتر باشند...  به هیچ وچه!
چند سالیست که به خود تکانی داده اند و چند کارخانه ی سابقه دار را ب زمین زده اند تا بلکم اقتصاد مقاومتی معنا پیدا کند و واردات بی رویه و قاچاق نیز سهمی در حمایت از تولید ملی داشته باشند. اینکه خوب است،من یاد صحبت ان حکیمی افتادم که گفته بود ما مدیر اقتصادی را باید از خارج وارد کنیم.نمیدانم این حرف را ناشتایی گفته بود یا نه؟ اما همین بس که معنای اقتصاد مقاومتی یعنی بومی سازیزاسیون کردن تولید ملی!
 وارد نکردن جنسی که مشابه داخلی دارد خود بزرگترین کمک به تولید ملی است اما دراین چند ساله انچه که ما دیده ایم نقطه ی مقابل این فرایند بوده به شکلی که از شیرینی زیاد شکر وارداتی، شکر تولید شده در داخل کشورچنان از حلاوت سابقش افتاده که میتوان انرا به عنوان نمک استفاده کرد.
واقعا نمیدانم این مملکت با این مدیران یقه سفید که ذهنی واداده به غرب دارند به کجا میرود اما
یاد روزی می افتم که در این مملکت،زنان ناصرالدین شاه جرات خم به ابرو اوردن بر سر هووهای فراوان خود را نداشتند. حرمسرای ناصرالدین شاه شده بود زنسرا واز تعدد فراوان زنان، دیوار حرمسرا ترک خورده شده بود و شاید اگر عمر پادشاه بر سر حکومت بیش از انی که در تاریخ امده ادامه میافت، حرمسرا ب نقطه ی انفجار میرسید!!!
حیرت و تعجب من بیشتر از باب نقش زنانیست که بر سر هووهای خود و یا شهوت افسارگسیخته ی شاه لب از هم نگشوده بودند اما پس از فرمان تاریخی ایت الله میرزای شیرازی ان مرجع عالیقدر راجع به تحریم تنباکو توسط ایرانیان، با چنان اخمو تخمی بر شاه و قلیانهایش فرود امدند که شاه به خواب هم نمیدید که چنین زنان غیرتمندی  دارد ک قلیانهایش را در چشم بر هم زدنی ریز ریز میکنند.
خلاصه ان شد که به حکم شرع و عزت ملی، زنان شاه مردانگی کردند.
و حال نیز من فکر میکنم یک زن غیرتمند ایرانی بهتر است از ده مدیر خودباخته و شیفته ی خارج که تولید ملی را با نگاه حقیر خود به مسلخ نابودی میبرند...